مادرهای خسته...

بعضی اوقات خسته ایم. آنقدر خسته که نمیدانیم چطور باید حرفها و شیطنتهای جگر گوشه هایمان را تاب بیاوریم. نشسته ایم و او حرف میزند و از در و دیوار اصطلاحا بالا میرود. هوا گرم است و تمام کارهای خانه هم روی دستتان مانده. بعد حس میکنید الان فلان دوست یا فلان بچه ای که میشناسید در حال کار و آموزش است و مادرش چقدر به او رسیدگی میکند. بعد با بی حالی با وجدانی نا آرام میروید و به کودکتان می گویید کتاب ریاضی را بیاور کار کنیم. کودک اعتراض میکند که " نه من می خواهم نقاشی کنم " بعد شما فریاد میزنید " نقاشی نقاشی هم شد کار " در دلتان می گویید فلانی تا 100 می شمارد این تمام مدت میدود و نقاشی میکند. بعد فشار میاورید . از شما اصرار و از او انکار. عاقبت با قدرت تسلط مجبورش میکنید آنطور که شما می خواهد رفتار کند. 
بیرون می آیید و انگار آرامید. 
اما کودکتان چه؟ آیا او هم آرام است؟ آیا تمام کار مادر آموزش و کتاب خواندن و مد این روزها آموزش خواندن فارسی است؟ ایا نمی شود لحظه ای با او حرف بزنید؟ نمیشود همراهش نقاشی کنید؟ نمی شود لباس بپوشید و وقتی هوا خن تر شد قدمی بزنید بستنی بخورید . چرا حتی می توانید با هم در حمام آب بازی کنید. چقدر یک دوش آب سرد برای روحیه شما لازم و بودن کودکتان همراه شما چقدر لذت بخش است. پس بجای مقایسه مداوم بچه هایمان با دیگران ، بجای بردن بچه ها به مراکز استعداد یابی فقط کافی است کمی برایشان وقت بگذاریم. شده دیدن یک فیلم ، خوردن یک بسته ذرت بو داده ، درست کردن یک ژله یا دراز کشیدن کنار هم . با هم وقت بگذرانید و همه بدانیم روزهای کودکی بسیار کوتاه است . و آغوش ما برای بوییدن گیسوان و بوسیدن دستهای کوچک این فرشته های آسمانی خیلی زود کوچک میشود. کودکان زود بزرگ می شوند در این روزها ما هم کودکی کنیم.