فایده ی آموزش زود هنگام چیست ؟

مریم جان این صحبت هایی که می نویسم قسمتیش نظر شخصی منه و قسمت بیشترش نظرات کارشناسان بزرگ. اگر می گوییم بازی اموزنده است یعنی بازی نه اموزش. وقتی حرف رو یاد دادید این نمیشه بازی میشه آموزش. شاید اولش خوشحال باشه و راضی اما تاثیرات بسیاری از کارهای ما رد اینده اتفاق می افته. تمام ما زمانی که خواندن و نوشتن رو شروع کردیم با بازی بوده و با علاقه ی بیش از حد بچه هامون. من یادم میاد هیوای من گریه می کرد برای اینکه بتونه بخونه و وقتی شروع کرد به نوشتن نیمه شب بود چنان که من از تعجب نمی دونستم باید چکار کنم. حس آموزش در تمام کودکان ما هست اما مهمتر از اون حس تجربه ی شماست و روندی است که شما بعنوان یک والد آگاه در پیش می گیرید. آیا این روحیه ی اموزش رو با مباحث اموزشی هرچند با بازی مداخله می دید؟ آیا در راه هنر و فرهنگ پرورششش می دیدی؟ ایای دنبال راهی هستید که بهتر بشه بدون اموزش کار کرد؟ خیلی راحت میتونم بگم صحبت کردن هیچ ارتباطی به نشون دادن کارت و فلش کارت نداره...شما فقط دارید بهش یاد میدید کلماتو بخونه. در حالیکه اگر کنارش بینید و قصه هایی بخونید که دقیقا برای این کار تهیه شده قصه هایی برای کودکان که خلاقیت قوه ی تخیل و پردازش گفتاریشون رو تحت تاثیر قرار بده و یا نمایش ها و بازیه ایی که در علم روانشناسی کودک " نمایش درمانی " نامیده میشه صد برابر اون کارت و کلمه قوه ی تخیل تجسم و گفتار کودکتون رو تحت تاثیر قرار میده و هزار برابر لذت بخش تر هست براش از انجام خواندن کارت. بهتون توصیه می کنم سایت هخای آموزک و سایت کتابک و هدهد رو مطالعه کنید. داستانها رو ببنید روشهایی که باهاش کار میکنن و کتابهای خاصی که فقط و فقط برای پیشبرد خلاقیت کودک تهیه شده. منهم مثل مشا ماردی بودم با کودکی سرشار از بینش و دانش. منهم تمام این راه هارو رفتم اما اشتباه کردم و اگر مینویسم برای این هست که جرات نوشتن اشتباهمو رو دارم و دوست ندارم مادرهای دیگه این راه رفته رو دوباره برن. تفاوتی بین کودک من و گکودکی که خواندن بلد بوده ندیدم. و بلکه بیشتر و بیشتر تفاوت رو در بچه هایی دیدم که مغز و اندیششون پر از نکته های تخیلی تجسمی و قصه های نا گفته ی درون کتابهاس. بذارید بچه هاتون در کتاب غرق بشن نه در کارت. کنارش بشین و براش از خاطرات کودکیت بگو. براش داستانهایی تعریف کن که دوست داره. درباره ی حی.انات و فصل ها. درباره ی ادمها و زندگیشون. نقاشی کن و شعر بخون. از شعرهای ناصر نظر خیلی خیلی زاید استفاده کن. هیچ چیزی به اندازه ی شنیدن صدای شما و حرف زدن با کودک نمیتونه گفتارش رو پرورش بده. بعد از مدتی ببین ایا لذتی که خودت می بری و فرزندت می بره قابل مقایسه با شوق و شوری هست که در اموزش کلمات بوده؟؟؟ و حتمن به من هم اطلاع بده عزیزم. موفق باشیییی

طاهره جان سوالتون بسیار مفید هست و جای بحث داره اگر اجازه بدید بعنوان کارگروه والدین این هفته بذاریم و در موردش بحث کنیم.

هر آموزشی که زودتر از سن کودک باشه حتا اشپزی. من دیدم والدینی که برای چشک و همچشمی هم شده کودک رو به زور وارد اشپرخانه می کنن برای کمک به اشپزی. این خاسته ی کودک نیست. یا حتا برای اموزش علوم و ریاضی که اینقدر زود و سریع فشار وارد می کنند و برداشتشون هم باهوش بودن کودک هست. اینها ممکنه اون لحظات تاثیری نداشته باشه اما در طولانی مدت بسیار تاثیرات مضری خواهد داشت.