چگونه و چه چیزی آموزش دهیم ؟
چگونه و چه چیزی آموزش دهیم ؟ سلام....
امیدوارم خوب باشید.
تابستان برای ما آغاز شده و کارگاه های خانگی هم :)
درباره اینکه آموزش بدهیم یا ندهیم زیاد مطلب نوشته ام. حالا درباره این مینویسم که چه آموزش بدهیم چه ندهیم .
وقتی دارید به منزل مادرتان می روید ، راه مدرسه را طی میکنید ، برای خرید به فروشگاه همیشگی می روید یا فعالیتهای دیگر و تکراری هر روز را انجام میدهید ، برای شما هیچ چیز تازه ای نخواهد داشت. بجز دیدن یک محصول جدید یک میوه تازه یک لباس جدیدتر ، کوچه ای که تازه میبینید ، مغازه ای که تازه احداث شده و این قبیل چیزهای روزمره.
اما برای کودک شما چه ؟ برای او هم همینطور است ؟ این اسمان و زمین و گلدانهای کنار خیابان و باغها و فروشگاه تکراری می شوند ؟
نه.
اینها همان آموزشهای واقعی و همان ابزارهای در دسترس هستند. همانهایی که کودک از دلشان دنیایی سوال مطرح می کند که از پاسخ هایشان گاه عاجزید. آنقدر که وسیع و بزرگ هستند .
این سوالات پایه اطلاعات عمومی هستند ، ریاضیات را در بر دارند , علوم طبیعی و گیاه شناسی را ، پوشاک و بافت ها ، هنر و موسیقی ، زبان و تکلم و ............ .
خط میان خیابان برای چیست ؟
چرا گیاه ها مثل ما گرمشان نمی شود ؟
شیر از چه درست شده ؟
زبان آدمها برای چه با هم فرق دارد ؟
چرا رنگ پوست این بچه مثل من نیست ؟
چرا درختها هم اندازه نیستند ؟
چرا هرجا می رویم ماه با ما حرکت می کند ؟
چرا آدمها از چراغ قرمز رد می شوند؟
پلیس برای چیست ؟
چرا مردها بچه دار نمی شوند ؟
گلها چرا بو میدهند ؟
اولین فروشگاه کی درست شد؟
مانتو از چی درست می شود؟
:))))))))))))))))))))
در تک تک این سوالات چیزی جز اطلاعات بسیار ریز میبینید ؟ و ایا متعجب نمی شوید اینهمه سوال آنهم از نوع خوب چرا و چطور به ذهن کوچک کودکتان می رسد؟
دنبال آموزش نباشید. دنبال روشها و ابزارها. چرا که دنیایی از ابزار و روش در مغز کودک شماست و شما فقط باید بتوانید آن را پاسخ دهید. محیط و بستر ایجاد پرسش و تفکر را فراهم کنید. با یک گردش ساده یک پارک یک خرید یک سفر درون شهری.
کودک شما مخزن دانستن است. بجای نشاندن و آموزش اعداد و علوم و زیست و هزار برنامه دیگر و غرق شدن در ورطه نابود کننده تبلیغات بگذارید او شما را به سوی آنچه میخواهد بداند ببرد.
نمیگویم یاد دادن بد است . چگونه یاد دادن است که مهم است.
بسیار از من سوال می شود کودکم نقاشی نمیکند چه کنم؟ موسیقی دوست نداراد چه کنم ؟
دوستان هنر و تنها هنر حسی درونی و تبلوری شگرف است که بصورت ذاتی درون هر انسانی وجود دارد. قسمت زیادی از آن ارثی و قسمتی اکتسابی است. سعی نکنید بزور کودک را به هنر و نقاشی و موسیقی وادار سازید. بگذارید خودش در دنیای رنگ غرق شود و ترکیب رنگ را بشناسد. بگذارید با دستهایش سرما و گرمای رنگهای سرد و گرم را حس کند.
با عشق به موسیقی گوش کند و البته خود نیز چنان باشید.
با گذاشتن یک تابلوی ونگوگ و گوگن و هر روز تکرار نام هنرمند و سبک نقاشی کودک شما نقاش نخواهد شد. روشهای انجام امرو هنری بسیارند فقط دنبال علایق کودک خود باشید.
بدانید او حتی وقتی روی چمنهای پارک میدود و جیغ میزند در حال یادگیری است . وقتی تاب میخورد وقتی با دوستش باز یمیکند وقتی به آسمان نگاه می کند. وقتی با عشق شش خانه بازی می کند.
من خوشحالم برای دوستانم که میبینم چقدر با این نوع آموزشها همراه شده اند . کودک شده اند. رها و شاد .
امیدوارم بتوانم در کارگاه هی خودمان در شیراز به اهدافی از همین قبیل دست یابیم.
شاد و موفق باشید.
