روزگار دخترک من

سحر عزیز بهت زنگ زدن ولی فکر کنم مشغول خوابوندن هیوای عزیز بودی . اونروز از حرف زدن باهات خیلی خوشحال شدم و امروز بازهم از خوندن وبلاگ هیواجون و این فکرم شدیدا تقویت شده که من و تو هر دویک چیز رو هدف میدونیم ولی شاید در کلمات متفاوت. باید با هم تلفنی حرف بزنیم . هر موقع تونستی بهم زنگ بزنی خوشحال میشم . ببوس هیوا رو

---

هدای عزیزم از شنیدن صدات هیمهش خوشحال میشم. مثل همین امروز. )))))))))))))

عزیز دلللللللللللللم .لذت بردم از خوندن این پست وهزار ماشاءاله به این مادر و دخمل فعال ،باهوش و با پشتکار .امیدوارم همیشه شاد وموفق باشید و سایه بلند پدر ومادر خوب هیوا بالای سرش .

---

ممنون دوست خوبم. همیهش شاد باشی عزیزم.

سلام ساحل جون حرفات خیلی به دلم نشست.مرسسسسسسسی .من خودم خیلی دلم می گیره وقتی می رم بازی های فکری برای دختر 3 ساله ام بخرم ولی پولم نمی رسه و دست خالی بر می اگردم حتی بعضی وقتا گریه هم می کنم چون مادر بی فکری نیستم امااااااتوانم نمی رسه خانواده متوسط جامعه هستم البته تحصیلات خودم و همسرم هردو کارشناسی ارشده از بهترین دانشگاه اما اوضاع کار و بیکاریو و اینجور چیزا ادمو ناراحت می کنه.حتی می خواستم پازل 3 و 4 تکه رو خودم پرینت بگیرم اونم نشد .من خیلی دلم شکست چونکه دلم می خواد و نمی شه.حتی همه روشهای شیچیدا مونته سوری و ... رو اونقدر مطالعه کردم که می تونم به همه درس بدم ولی بازم پول می خواد.اما خدارو شکر دخترم باهوشه من حس بویایشو تقویت کردم الان تمام ادویه های آشپزخونه رو با بو کردن به اندازه خودم بلده بدون اینکه من اصرار کنم خودش می پرسه این چیاینجور بویی داره و... زبانو خیلی دوس داره واسش با راهنمایی شما آهنگ می زاشتم الان اینقدر همه چیزو می خواد به انگلیسی بدونه که من کم می آرم .و در آخر خوشحالم که با وبلاگ شما آشنا شدم و همیشه دعای خیرتون می کنم

---

ممنون عزیزم. از دیدنت خوشحالم. میتونی با ساده ترنی وسایل مونتسوری و خلاقیت رو به کوچولوت یاد بدی. هیچ نیازی به اسباب بازی نیست. اصلا. درکت میکنم. متاسفم برای این جامعه که قدر شماهارو نمیدونه. هر کمکی خواستی من در خدمتم. هر کمکییییییییییی. میبوسمت.

عزیزم شما مادر لایق و خوبی هستی من فکر میکنم شما بیش از حد حساس هستین و در واقع خیلی عجیبه برای من نمیدونم شما مادری منم مادرم ولی بین ما زمین تا آسمون تفاوت هست اینن همه علاقه به یادگیری تو این سن زیاد هم خوب نیست تو این سن بهتر بود فقط بازیگوش باشه تا اینکه اینهمه معلومات داشته باشه حیفه واقعا تو سنی که میتونه بازی کنه شادی کنه مثل آدم بزرگا..... شاید بعدها دچار افسردگی شه اون خیلی از هم سن و سالاش بالاتره الان بهتره آهسته و پیوسته قدم بردارین بهتره به حرف روانشناسش گوش کنین موفق باشید

---

سلام. تمام کامتهات رو خوندم. ممنونم به فکر ما هستی. اما همونطور که گفتی ما با هم خیلی تفاوت داریم. اصلااا قصد ندارم پاسخ تک تک صحبتهایش ما رو که بسیار از حد مجاز پیشتر رفتید بدم. شما اجازه ندارید بعنوان یک انسان در امور شخصی من روحیه من گذشته من عقده ای بودن یا نبودن من دخالت کنید. متاسفم برای طرز فکر بسیار سطحی شما. درجه هوشی دختر من توسط کارشناس ارزیابی دشه در 3 سالگی قبل از اینکه هر اموزشی بهش داده بشه. اگر دقت کرده باشید که نکردید روانشناس به من یک لیست کلاس داد که من اصلا استفاده نکردم. بدون خیلی از بچه ها ذاتا از سنشون بزرگتر هستن. زود حرف میزنن زود یاد میگیرن و دیدشون نسبت به محیط با حتی شما فرق داره. اینکه اروزش اینه برای شما تعجب اوره در حالیکه خیلی از بچه ها در این سن به مرگ زیاد فکر میکنند. بهتره کتابهای مربوط به سن 4 سالگی رو بخونی دوست عزیز. و شما درباره هیوا چی میدونید؟ فکر کردی هیوا تحت اجبار قرار داره؟ لذت نمیبهر؟ شادی نمیکنه؟ رفاه زیاد داره یا نداره؟ این مسائل با اینکه ارتباطی به شما نداره اما کاملا مشخص هست. کودکی من سراسر زیبایی وبده و هیوا دختر بسیار بازیگوش و شادی هست. تحرک و بازیش بسیار زیاده. و هرگز برای هیچ اموزشی بهش اجباری وارد نکردم. تمام کارهایی که من و امثال من میکنیم از طریق بازی هست. همه چیز حتی ریاضیات. اینکه شما فکر کردی اجباره نظر خود شماست و اینکه فکر میکنی به کمبود من در کودکیم ربط داره سطحی بودن فکرت رو نشون میده. زبان از سن 2 سالگی باید شروع بشه. میدونی درد من در کودکی چی بود؟ اینکه بزرگ که شدم چطور توان خودمو ببرم بالا تا با اشخاصی مثل تو هرگز هم صحبت نشم دوست عزیز. و در مورد هیوا هم همین کارو میکنم. متاسفانه هیوا قرار هست با مثل مشاها فرزندان مادرانی مثل مشا که اجازه دخالت و اظهار نظر بسیار خصوصی در مورد بقیه رو که شاید فکر میکنی از خودت بهتر یا بدترن میدی هم کلاس بشه. من عمیق فکر کردن رو به هیوا یاد میدم. اینطور یمیتونه قدرات تحملش رو ببره بالا. روانشناس هیوا نگفت اموزشش رو قطع کن گفت همسو با مهد پیش برو. خوشبختانه مربیهای هیوا بسیار تیز بین هستند و میدونند با یک بچه باهوش باید چه بکنن. من هرگز به بچم لقب ندادم اما شمایی که هیچچچچچچچچچچچ از ما نمیدونی چطور فکر میکنی باید نظر بدی که بچه من هوش داره یا نداره؟ فکر میکنم بخوبی مشخصه کی کمبودهاشو در گفتارش میاره. لطف کن نظری برامون ننویس. چون نخونده پاک میکنم. من از این نوع گفتارها و انسانهایی که بی دلیل در هر جایی حرمی سرک میکشن زیاد میبینم اما بخاطر دوستان خیلی عزیزم این وبلاگ باید ادامه بده و اروم هم باید باشه. پس لطفا برای مادرهایی که مثل خودت فکر میکنن نظر بده و یادت باشه هرگز اجازه نداری به گذشته نوع تربیت و کودکی دیگران سرک بکشی.
برات اروزی بینش بالا میکنم.

دوست عزیز
با اصل کارهات موافقم اما اینکه همش میگی هیوا خودش خواسته اینطور نیست عزیزم این من و شما هستیم که بچه هارو با این مسائل آشنا میکنیم و چون فضای قکری ما اینه اینها علایق ماست که بچه هامونو باهاش آشنا میکنیم من روحیه خودم دقیقا مثل خودته اکه من تو سن 16 سالکی دفتر شعر داشتم و گریه میکردم که اجازه بدن کلاس شعر برم خودم عاشق شعر بودم کسی برام شعر نخونده بود و به نظرم ارزشش و دوامش و درکش خیلی بیشتر از اون بچه ایکه مدام از زمانی که تو شکمم بوده براش شعر خوندم و الان سرمو بالا میگیرمو میگم بچه من عاشق شعره بچه من غیر از زبان انگلیسی و شعر و نقاشی چیری ندیده چون من عاشق مثلا کشاورزی نیستم یا فنی نیستم تا بچه منم فنی بشه بچه من تو مواردی که من تحسین میشم و مناز اینکه بچه ام یاد میگیره فریاد شادی میزنم علافه نشون میده پس این واقعیتو بپذیر .
خانمی توقع دارم یه کم دقیقتر حرف بزنی وقتی خوندم که هیوا جون تو 40 روزگی آقا میگه اصلا از نظر علمی قابل پذیرش نیست نکه بگم شما دروغ میگی اصلا اینا همه حس مادرانه است که خیلی هم خوبه و نمیشه گفت چرا ولی از شما توقع میره که اینقد فهمیده هستی یه گم دقیقتر بنویسی چون نوشته هات همه جور مخاطب داره که باید از این بابت خوشحال باشی من حرفهامو با دلیل میگم .بچه خودمو که دختر عمه اش گه رشته تحصیلیش بوده دکترها و با مطالعات خودم که انواع رشدهاشو برسی کردم 5 هفته از بقیه بچه ها جلوتره حتی دکتر شیروانی که از اعضا هیئت علمی هستند ازش عکس گرفتند و زمانی که 3ماهش بود گفتند در حد بچه 5 ماهه ضعیقه حتی دکتر دلشاد هم ازش عکس گرفت استا دانشگاه هستند میخوام بگم اون کلمه اقا اونی که بچه میگه اونی نیس که ما میشنویم اون تلقظ نمیکنه با حرکات دهنش و صدا این آوا از دهنش بیرون میاد ما فکر میکنیم حرف میزنه بچه من 2 ماهش که بود شیر و تو دهنش نگه میداشت تا بتونه صدای خ و ق در بیاره این حرکت هوشیه چون داره از یه عامل استفاده میکنه برا ایجاد صدا ولی وقتی 3 ماهش بود د گفت همه کلی ذوق کردن ولی دیگه نگقت پس د را به عنوان یه حرف یاد نگرفته ( ببخش خیلی با عجله نوشتم ) به حر حال ما دوست داریم

---

دوست عزیز ممنون از نظراتت. اما باز هم تکرار میکنم یک سری چیزها خصوصیات زندگی من هستند و من نمیتونم بصورت باز بیانشون کنم. شما اصلا من رو نمیشناسی. و حتی نمیدونی شغل من چیه/خونواده من کیه پس نمیتونی درباره علایق من یا تزریق اونها در دخترم نظر درستی بدی. همینطور که در مورد 40 روزگی هیوا هم اشتباه کردی. من خوب معنای ادا دراوردن انواع صداهای بچه ها و حتی معنای هر اوا رو در کلام نوزاد میدونم. مطمئنا منهم مثل شما با کلی زبانشناس کودک چون رشته خودم این بوده در این باره صحبت کردم. و برای همین هیوا بعد از ادای این صدا صداهای مفهموم دیگه ای رو هم ادا کرد که هیچ کدام اون چیزی که شما گفتید نیست وتوهم و حس مادرانه من نبود اصلا. در 8 ماهگی هیوا شروع به حرف زدن کرد و دکترش در این باره کاملا دمطلع هست که لزومی نداره اینجا بیانش کنم. من متاسف میشم وقتی میبینم شما مادران خوب فکر میکنید من از اون نوع ادمهای جو گیری هستم که با شنیدن کوچکترنی صدا یا کوچکترنی کار میام و در وبلاگ مینویسم و فکر میکنم بزرگترین کشف دینیا رو انجام دادم. واقعیت این هست که برای من اصلا اهمیت نداره وبلاگ من رو کی میخونه. من برای همه مینویسم و واقعیت رو هم مینویسم. ادمها متفاوتن با انواع نظرها درتس یا نادرست. دوست عزیز من زمان بارداریم برای هیوا شعر نمیخوندم که شاعر بهش و علاقمند به شعر. من نقاشی نمیکردم و اصلا شغلم نقاش یو هنر و مسیقی نبوده. من هیچ علاقه ای به شیمی و علوم و جانوران و پزشکی هم نداشتم. اشتباه نکن و فکر نکن هر چیزی مارد فکر کنه به روح بچه تزریق میشه. خود من از 10 سالگی شعر میگفتم و چند بار شعرهامو در روزنامه چاپ کردن پدرم. اما اینها دلیل شاعر بودن هیوا نمیشه. هیوا شعر رو دوست داره چون دوست داره. چون شما مادر اون نیستید و قطعا نمیدونید و نمیبینید و نمیتونید هم حس کنید زمانهایی که کتاب شعری رو میاره و به من میده و میگه برام بخون و با دقت گوش میکنه و میخواد معنیشو براش بگم و بعد با همون کلمات جدید که شنیده انواع جنملات احساسی رو میسازه و من براش مینویسم. و شما نیستید که داستهانهای کوتاه هیوا رو بشنوید. هیوا نقاشی رو ذاتا دوست داره. چون خانواده ما کلا همه هنرمند هستند. خوب یا بد هستند. هیوا فکوره و زیاد فکر میکنه چون ذاتا اینطوری هست نه ما اینطوریش کرده باشیم. من کلا مخالف تزریق علایق در بچه هستم و هرگز هرگز اینکارو نکردم. من از ریاضی و علوم و پزشکی متنفرم اما هیوا عاشق اینهاست. نصف کتابهاش کتابهای تصاویر پزشکی و بدن انسان و جانوران هست. و ریاضی و علوم رو خیلی زیاد دوست داره. بچه شاید با حسی که مادرش بهش میده رشد کنه اما وقتی به دنیا اومد خودش از محیطش انتخاب میکنه وقتی یاد گرفته باشه ردست ببینه و والدینش به دیده هاش اهمیت بدن. شما از خوندن پستهای من به دنبال پیدا کردن اشتباهات نباش بیشتر سعی کن عمق ماجرا رو ببینی. منظور ما اینجا پز دادن و بالا کشیدن بچه هامون نیست و من واقعا امیدوارم این حس مقایسه از وجود همه شما پاک بشه و من مجبور نباشم بعضی کامنها رو نخونده پاک کنم چون واقعا کل چیزهایی که نوشتی اشتباه و سوء تفاهم بوده. باز هم میگم یک چیزهایی خصوصی هستش و نمیخوام بیشتر از این دربارش صحبت کنم. موفق باشی.

---

در ضمن در مقام یک شاعر بهت بگم اون شاعری که بدون هیچ پیشینه و خانواده هنرمند شروع به شعر گفتن میکنه رو هرگز نمیتونی به اونی که مدام براش شعر خونده باشن و ذاتا استعداد داشته باشه مقایسه کنی. مادربزرگ من در کودکی همیشه برام شعر میخوند من هم همینکار رو برای هیوا کردم و سرم رو بیشتر از اینها بالا میگیرم چون دقیقا میدونم چه کردم و هیوا چه خواهد کرد . از نوع کلامت خوب فهمیدم که روحیت هیچ تشابهی به من نداره هیچ.