پاییز برای توست

روزگار غریبی است نازنین من ، غریب و غمناک .

در روزهای پاییزی قرمز از سرخی برگهای چنار گونه های تو ،

تنها شعله گرم کننده سرمای وجود مادر ،خورشید پهناور نگاه توست ،

وقتی هر روز از گوشه آسمان چشمانت طلوع میکند .

خستگی تکرر حتی آبی آسمان ، با خاکستری ابرهای نمناک بوسه های تو ،

آبستن تنوعی رنگ در رنگ می شود.

تو پیچش گلهای درهم رازقی هستی .

تو تکامل نام زنانگی منی .

نگاه تمسخر آمیز دیگران با تکانهای نازک تو درونم بی اهمیت تر از ته مانده آب راکد مرداب شد .

تفکر های آزادهنده مردمان ، با صدای طنین انداز تو ، حرکت مورچه ای شد بر سنگهای سیاه .

عشق و عشق و رنگ آبیش ، 

شد بانوی برفی سپید رنگی که در آستانه تولد زمستان

اجاق قلبم را برای همیشه سرخ کرد.

عشق سپید است سپید به رنگ زیبای صورتت .

مهربانی سرخ است سرخ به رنگ شکوفه های صورتی گونه هایت... .

محبت جاوادانی است درست مانند بلندای قامتت ،

سکوت آبی است چون صدای آرام نفست در دل سیاه شب .

تو شولای عشق و محبت و زیبایی هستی .

تو دلیل ارامش عصرهای پاییزی .

و نفسهایم کوچکترین چیزی  است که هر روز به شوق دیدن رویت به ماه چهره ات ارزانی میدارم.

عزیز دل مادر....

مادر بودن چقدر بزرگ است ، خسته شدن برای تو چقدر شیرین است ....چقدر زیباست برای اشتباهاتم ...

از تو تقاضای بخشش کنم.... .

دوستت دارم جمله ایست دچار تکرر که شایسته طپش وجود من برای تو نیست... .

نمیدانی...نمیدانی...چه دنیای شیرینی هستی....عزیز دل مادر... .

خوشحالم که مادرت هستم .

پاییزت مبارک...هفتمین پاییز که آستانه تولدی زمستانی را از هم اکنون بی تابم.

مادرت